طراحی مرکز تحقیقاتی دانشکده هنر ومعماری

در دهه های اخیر برخلاف سنت های رایج دانشگاهی گذشته که آموزش معماری را فقط مبتنی بر تجربه و تمرین طراحی می دانسته اند، نیاز به پژوهش و تحقیق در زمینه های نظری، برقراری پیوند دیدگاه نظری با شیوه های جدید طراحی و شیوه ی کارگروهی در کارگاه ها، بیش از پیش آشکار شده است. کشور ایران و علی الخصوص شهر یزد با وجود اینکه در زمینه معماری و دستاوردهای فنی، هنری مربوط به آن دارای گذشته درخشانی است، اما اکنون جایگاه اصلی خود را از دست داده و با چالش های فراوانی مواجه است، این در حالی است که در بعد جهانی، معماری و علوم متعدد وابسته به آن هرروز در حال رشد و دستیابی به اطلاعات جدید است. هدف از پژوهش حاضر بررسی چگونگی کمک به رشد و اعتلای معماری از طریقه برقراری ارتباط بین مراکز تحقیقاتی معماری با دانشکده های معماری می باشد. از این رو رساله حاضر تلاش می کند تا به سهم خود ویژگی های ساختمانی و فضایی یک مرکز تحقیقات و مطالعات معماری را به عنوان عنصر مکمل و مرتبط با دانشکده معماری ارائه نماید. برای کامل شدن آموزش معماری در دانشکده ها و همچنین ایجاد زمینه تحقیق و پژوهش در این علم، ایجاد انگیزه و آشنایی با علوم متعدد وابسته به آن برای دانشجویان و دستیابی به یافته های علمی جدید برای رشته معماری یک مرکز تحقیقاتی معماری در ارتباط با دانشکده هنر و معماری یزد پیشنهاد شده است. در پژوهش حاضر ابزارهای تحقیق برای جمع آوری اطلاعات مشاهده، مصاحبه عمیق و نیمه عمیق و بررسی اسناد کتابخانه ای و مطالعه نمونه های موردی مشابه در جهان می باشد. مهم ترین دستاورد نظری رساله استخراج احکام طراحی یک مرکز تحقیقات و مطالعات وابسته به دانشکده معماری در سه دسته احکام کارکردی، احکام ساختمان و احکام کیفی فضاها می باشد. در بحث احکام کارکردی مسائل مربوط به بخش های مرکز بیان شده، فضاهای نمایشی، آموزشی، کارگاه ها و ... همچنین بحث ورودی های مجموعه و موضوع complex بودن یک مرکز تحقیقاتی مورد بررسی قرارگرفته است. در بخش احکام ساختمان استفاده از نماد و نشانه های مراکز تحقیقاتی در حجم ساختمان، طراحی نماهای یکپارچه در کنار استفاده از مصالح یک دست و ... پیشنهادشده است. در بخش احکام کیفی فضاها توجه به تأثیر روانی طبیعت و فضای سبز بر ذهن پژوهشگر، اهمیت بحث حیاط ها، دید های بیرونی و فضای سبز در کنار استفاده از فضاهای باز، نیمه باز و بسته در ارتباط مناسب باهم به منظور ایجاد کیفیت های محیطی لازم به منظور مطلوب نمودن فضا برای کاربر و در نهایت بازدهی بیشتر مرکز و استفاده از فضاهای باز و نیمه باز، فضای پله ها و فضاهای ارتباطی دیگر به عنوان بستری برای گفتگوهای غیررسمی و مواردی از این دست آورده شده اند.